Bij een bore-out voel je aan alle kanten dat je niet op de goede plek zit. Je motivatie neemt met de dag af, je werkt tegen je natuurlijke energie in en je zelfvertrouwen wordt steeds een beetje minder. Het maakt je doodmoe. En tóch blijf je zitten waar je zit.
Klinkt onlogisch, maar toch is het hoe het vaak loopt. Hoe zit dat? Wat zorgt ervoor, dat je niet máákt dat je wegkomt – uit zelfrespect en in het volle vertrouwen dat er iets moet zijn dat beter bij je past?
Daarvoor moeten we inzoomen op de strijd van degene met het bore-out gevoel. We komen dan de volgende factoren tegen die een rol spelen:
1. Je weet niet, dat er zoiets als een bore-out bestaat
Iedereen heeft wel eens een periode dat hij het minder naar z’n zin heeft op z’n werk. Door drukte en stress, of door minder leuke taken of opdrachten. Het hoort erbij. Bij een bore-out echter, is de grens met het tijdelijke vervaagd. Het is normaal voor je geworden dat je je niet verbonden voelt met je werk. Het is de dagelijkse realiteit. En je hebt je er eigenlijk bij neergelegd. Je beseft niet, dat je in een neerwaartse bore-out spiraal terecht bent gekomen. Niet zo gek overigens, want waar regelmatig gesproken wordt over een burnout, is er voor de bore-out veel minder aandacht.
2. Je komt in een passieve modus
Juist door die spiraal waar je in terecht komt, en het energielevel dat steeds meer afneemt, kom je in een passieve modus terecht. Daarin lijkt actie ondernemen ineens heel groot en zwaar. Je hebt vanuit die modus bovendien ook helemaal geen idee meer wát voor actie. Je hoopt tegen beter weten in dat het misschien vanzelf over gaat.
3. De ‘pijnstillers’ doen hun werk
En dan bedoel ik geen paracetamol… Hoewel het je ergens vanbinnen pijn doet dat je niet jouw talenten en passies in kunt zetten, schuif je die opzij door jezelf bijvoorbeeld te vertellen waarom het allemaal nog zo slecht niet is. Je fijne collega’s bijvoorbeeld. En de organisatie die best leuk is. Dat compenseert je pijn een tijdje. Ook kan het zijn dat je dan maar probeert in je vrije tijd zoveel mogelijk te genieten. Je netflixavondjes met veel wijn helpen je om de werkellende een beetje te vergeten…
Veel van die pijnstillers kunnen ook gewoon met de werk-context te maken hebben. Fantastische collega’s, een fijne organisatie.. Een plotselinge taak die best leuk is. De zekerheid van een vast contract… Een riant salaris. Tót het moment dat je merkt dat het allemaal niet meer genoeg is en dat je gewoon niet happy wordt van dit werk!
4. Je weet niet wat je dán wilt
Er zijn vaak al meerdere momenten op je werk vooraf gegaan aan je bore-out. Momenten op je werk dat je dacht: dit is het écht niet voor mij. Misschien deed je ook al eens een snelle zoektocht naar vacatures of deed je eens een interesse-test. Maar als je niet goed weet wat je wilt, niet goed weet wat jouw verlangens zijn qua werk, kom je niet echt verder. Dan weet je niet waar je je nou precies op wilt richten. Dus ga je toch maar weer door met wat je aan het doen was…. Er moet toch brood op de plank! En daarmee komen we op de laatste reden.
5. Je wilt geen domme dingen doen (lees: je wilt zekerheid)
Ook al ben je de verbinding met je werk grotendeels kwijt – ‘het is beter dan niets’. Je huur of hypotheek moet betaald worden. En om nu open met je baas te bespreken dat je je plezier in het werk verloren bent? Dat voelt als een risico. Wat als hij of zij je zodra de gelegenheid zich voordoet, de deur wijst omdat het nu bekend is dat je niet zo gemotiveerd meer bent? Maar tegelijkertijd sluit je alle opties daarmee uit voor leukere taken, mogelijkheden op een andere afdeling of een mogelijke deal die valt te sluiten… Het is heel begrijpelijk dat je jezelf niet in de problemen wilt brengen en enige verantwoordelijkheid is aan te raden. Maar als je daardoor je ogen sluit voor eventuele mogelijkheden die zich bijvoorbeeld binnen de organisatie zelf voordoen, of een mooie vacature elders die je voorbij ziet komen, is dat natuurlijk hartstikke zonde. Je kunt dus best eens kijken of de grenzen van jouw zekerheid iets op te rekken zijn en gewoon eens op onderzoek uit gaan!
Zet je deze 5 redenen op een rij, dan is het beter te begrijpen hoe klemgezet iemand met een bore-out zich kan voelen. Geen openheid van zaken uit schaamte en veiligheid, niet weten waar je dit dan wél moet zoeken en ondertussen lage energie en afnemend zelfvertrouwen. Het is niet bepaald het recept voor daadkracht en actie!
Persoonlijk leiderschap
Zonde, want daadkracht en actie zijn nu juist extra nodig! Met andere woorden: persoonlijk leiderschap! De spiraal naar beneden doorbreken en alles eens goed met iemand op een rij zetten. Jezélf en je verlangens écht leren kennen, zichtbaar maken en gaan staan voor wat je wilt.
Ja: natuurlijk wil je geen domme dingen doen. Natuurlijk wil je niet te grote risico’s nemen. Maar dat betekent niet dat je je verlangens bij voorbaat al uit moet schakelen. Dat je niet verder kunt kijken naar welke opties er dan wél zijn, en stap voor stap vooruit kunt.
Hoe begrijpelijk de verlammende werking van de bore-out ook is: zorg dus dat je in beweging komt! En vertrouw erop: ieder mens heeft verlangens en talenten. Je moet ze alleen goed kennen en durven laten zien.
Hoi mier,
Mooie blog weer hoor. En heel herkenbaar allemaal!
Dank je wel! Tja… uit eigen ervaring geschreven… 😉
Goed artikel. Mijn vriendin had ook een bore-out en ik herken alles wat je hier zegt. Zij is een jaar of iets langer thuis geweest met de diagnose ‘bore-out’. Ze is uiteindelijk terug aan het werk kunnen gaan dankzij loopbaanbegeleiding, maar het was een lange weg.
Dank je wel en fijn dat het herkenbaar is. En ja: het kan zeker een lange weg zijn! Je moet je echt weer opnieuw met jezelf verbinden en voelen welke dingen écht plezier geven en belangrijk voor je zijn. Terwijl je dat al een tijdje niet meer gewend bent… Fijn dat je vriendin inmiddels weer aan het werk is!